Ενωτική Αγωνιστική Συσπείρωση ΑΔΕΔΥ (ΕΑΣ/ΑΔΕΔΥ): ΟΛΕΣ-ΟΙ ΜΑΖΙ ΑΠΕΝΑΝΤΙ στις ΕΠΙΘΕΣΕΙΣ της ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ ΟΡΓΑΝΩΣΗ και ΕΝΟΠΟΙΗΣΗ ΑΠΕΡΓΙΑΚΩΝ ΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΣΕΩΝ: ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ και ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΗ ΤΩΡΑ!

 

Η κοινωνική ηρεμία δεν μπορεί να εξασφαλίζεται “για πάντα”. H ταξική αδικία είναι πλέον πασιφανής και ενορχηστρωμένη κυνικά από την κυβέρνηση. Τα κέρδη πάνω από τις ζωές μας, είναι το απαράβατο δόγμα τους! Υπερκέρδη γι’ αυτούς, υπερλιτότητα για εμάς! Όχι άλλο!!!

Και να, η πρώτη μεγάλη αντίσταση εμφανίζεται δυνατά και μαζικά από τη νεολαία και τις/τους εργαζόμενες-ους στην εκπαίδευση απέναντι στην επιχείρηση ιδιωτικοποίησης των πανεπιστημίων. Η διάχυσή της στην υπόλοιπη εργαζόμενη κοινωνία είναι θέμα οργάνωσης, αποφασιστικότητας και χρόνου! Οι κοινοί αγώνες μας περιμένουν να τους προετοιμάσουμε χωρίς καθυστερήσεις!

Η κατάσταση στα σούπερ μάρκετ, στην ενέργεια, στην υγεία, την παιδεία και τις μεταφορές, στα σπίτια και τη δουλειά των εργαζομένων, δεν δικαιολογεί και δεν αντέχει άλλη αναμονή!

Ειδικά αν συγκριθεί η αγοραστική δύναμη και η φορολόγηση των εργαζομένων με τα υπερκέρδη της απληστίας και τη φοροασυλία των μεγαλοεπιχειρηματιών (βιομηχάνων, τουρισμού, σουπερμαρκετάδων, τραπεζιτών, εφοπλιστών), η ταξική αδικία είναι απόλυτα αντιληπτή και τουλάχιστον εξοργιστική. 

Η τροφή, η στέγη, οι κοινωνικές ανάγκες των εργαζομένων γίνονται όλο και περισσότερο αντικείμενα συνειδητά ανεξέλεγκτης κερδοσκοπίας, που απαιτείται από το κεφάλαιο και υλοποιείται από την κυβέρνηση και τις συστημικές πολιτικές και συνδικαλιστικές δυνάμεις.

Το ίδιο ισχύει και με την υπερεκμετάλλευση των εργαζομένων. Το κεφάλαιο, αντλεί θηριώδη κέρδη από τους άθλιους μισθούς που δίνει, την διάλυση του κοινωνικού κράτους, τις ολοένα μειούμενες μη μισθολογικές παροχές (ασφάλιση, πρόνοια) και τα όλο και πιο συρρικνωμένα εργατικά δικαιώματα (άδειες, χρόνος εργασίας, συνδικαλιστικές κατακτήσεις). Οι επιθυμίες των εργοδοτών νομοθετούνται από το υπάκουο πολιτικό σύστημα: νόμοι Χατζηδάκη, Άδωνι, Βορίδη, Αχτσιόγλου (διπλές και τριπλές δουλειές ακόμα και μετά τη σύνταξη, 14ωρα δουλειάς, διάλυση της Επιθεώρησης Εργασίας, ποινικοποίηση των απεργιών και κρατικές παρεμβάσεις στα σωματεία και πολλά άλλα…).

Οι τιμές στο ελαιόλαδο σπάνε από βδομάδα σε βδομάδα τα ρεκόρ, η τιμή του βρεφικού γάλακτος έφτασε στην Ελλάδα στο υπερδιπλάσιο της επόμενης ευρωπαϊκής χώρας, η τιμή του ηλεκτρικού ρεύματος είναι…πολύχρωμη κοροϊδία, που απαιτεί ταξική απάντηση κι όχι ανώτερα μαθηματικά! Η ακρίβεια στα βασικά είδη λαϊκής κατανάλωσης διαβρώνει με μεγάλη ταχύτητα τον μισθό και τη σύνταξη, δηλαδή το πραγματικό εισόδημα όσων ζούμε από την εργασία.

Οι κινητοποιήσεις των αγροτών στην Ελλάδα και στην Ευρώπη φανερώνουν ακόμη ένα πεδίο αισχρής κερδοφορίας των μεσαζόντων και της βιομηχανίας τροφίμων, με τη δυσθεώρητη απόσταση τιμών μεταξύ της πρωτογενούς παραγωγής και της πώλησης στους καταναλωτές! Η δε με γεωμετρική πρόοδο άνοδος του κόστους παραγωγής καθιστά αδύνατη την ενασχόληση με τη γεωργία και την κτηνοτροφία για τους μικρούς και μεσαίους φτωχοποιημένους αγρότοκτηνοτρόφους. Η συνολική πολιτική έτσι όπως προδιαγράφεται από τις ΚΑΠ της ΕΕ, συμφωνείται, προωθείται, εφαρμόζεται και υλοποιείται από τις κυβερνήσεις (και την σημερινή), οδηγεί στην εξαφάνιση την μικρή και μεσαία αγροτιά, πριμοδοτεί τους μεγάλους αγροτοδιατροφικούς κολοσσούς και αλλάζει συνολικά τον χάρτη και της οικονομίας και της παραγωγής

Οι προτροπές προς την αναμονή για να “τιθασευτεί ο πληθωρισμός” αποδεικνύονται αποπροσανατολιστική δημαγωγία. Τα μέτρα Μητσοτάκη για την αντιμετώπιση της ακρίβειας δεν μπορούν να ξεγελάσουν πια καμία και κανέναν.

Σε πανευρωπαϊκό επίπεδο, η «πάλη ενάντια στον πληθωρισμό» γίνεται αντιληπτή ως έκκληση σε περισσότερη λιτότητα, με τις αυξήσεις στους μισθούς και τις συντάξεις να θεωρούνται “αρνητικός παράγοντας που ενισχύει τον πληθωρισμό”. Το νέο Σύμφωνο Σταθερότητας, που αναμένεται να επανενεργοποιηθεί, υπογραμμίζει ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση θα μείνει προσηλωμένη στη γραμμή δημοσιονομικής πειθαρχίας και λιτότητας. Οι προτεραιότητες των Βρυξελλών, αλλά και ιδιαίτερα της ελληνικής κυβέρνησης, αναδείχθηκαν εμφατικά από την «επιτυχία» του Μητσοτάκη (με βασικό σύμμαχο την Μελόνι): η “αγωνία” για τη “δημοσιονομική σταθερότητα”, εξαντλήθηκε στο κοινωνικό κράτος και τους μισθούς. Για αυτά δεν υπάρχει “χώρος” για ελαφρύνσεις και χαλαρώσεις, αλλά έγινε δεκτό το ελληνο-ιταλικό αίτημα εξαίρεσης των εξοπλιστικών δαπανών από τους δημοσιονομικούς κανόνες. Σε συνθήκες διάλυσης του κοινωνικού κράτους, μόνο αυτό “έκαιγε” τον Μητσοτάκη και μόνο σε αυτό έδειξαν γενναιόδωρη “κατανόηση” οι ευρωπαϊκές ηγεσίες. Για πολεμικούς εξοπλισμούς “λεφτά υπάρχουν”.

 Η ιεράρχηση αυτή φανερώνει ότι οι ανάγκες και οι ζωές μας δεν μετράνε και μόνο οι συνδικαλιστικοί και πολιτικοί αγώνες θα βάλουν στο προσκήνιο τα δικά μας συμφέροντα.

Ο Μητσοτάκης και η ΝΔ έχουν προαναγγείλει νέο μπαράζ νεοφιλελεύθερων αντιμεταρρυθμίσεων ενάντια σε κάθε κατάλοιπο των κατακτήσεων της Μεταπολίτευσης. Εμβληματική είναι η απόπειρα παραβίασης του άρθρου 16 με νομοσχέδιο για τα ιδιωτικά πανεπιστήμια, προσπαθώντας για αυτήν από το 2007. Αυτή η κυβέρνηση δεν κρύβει ότι θεωρεί τη διαρκή και ασύστολη ενίσχυση των καπιταλιστών ως τη μοναδική οδό προς την κανονικότητα που ονειρεύεται. Σε αυτόν το στόχο, ικανοποίησης των εργοδοτών, λογοδοτεί και η ρύθμιση Καιρίδη για τους μετανάστες εργάτες, που τους μετατρέπει σε ομήρους των εργοδοτών. Αυτό “ονειρεύεται” για όλες κι όλους μας, απλά το επιβάλλει πρώτα στις πιο αδύναμες και τους πιο αδύναμους.

Η εξωτερική πολιτική δείχνει ακόμα μια επιλογή ενίσχυσης των καπιταλιστών, αφού το σύνολο του πολιτικού συστημικού φάσματος δεν διστάζει να δηλώνει φωναχτά την απόλυτη ταύτιση με το Ισραήλ και τις ΗΠΑ τόσο στη σφαγή στη Γάζα, όσο και με τον ατελείωτο πόλεμο στην Ουκρανία, ενώ ετοιμάζονται να στείλουν ελληνική φρεγάτα στην Ερυθρά Θάλασσα.

Απέναντι σε αυτή την πολιτική, η πάλη για αυξήσεις στους μισθούς και τις συντάξεις, για αυξήσεις στις κοινωνικές δαπάνες (που για μια ακόμα χρονιά πετσοκόβει ο προϋπολογισμός) και όχι για  εξοπλισμούς, για την επιβολή δημοσίου ελέγχου στις τιμές, είναι η μοναδική ρεαλιστική άμυνα για τους εργαζόμενους και τις λαϊκές δυνάμεις.

Ένα χρόνο μετά το σιδηροδρομικό έγκλημα στα Τέμπη, όχι μόνο δεν έχει βελτιωθεί το παραμικρό για την εργαζόμενη κοινωνία, αλλά την ώρα που τα ποσοστά κερδών είναι δυσθεώρητα, ακόμα κι όταν οι πωλήσεις μένουν σταθερές ή πέφτουν, οι εργαζόμενες κι οι εργαζόμενοι ζουν και δουλεύουν σε όλο και χειρότερες και πιο επικίνδυνες συνθήκες. Το 2023 182 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους και 286 τραυματίστηκαν σοβαρά  σε εργατικά εγκλήματα που βαφτίζονται “ατυχήματα” (δραματική επιδείνωση από το 104 και 140 αντίστοιχα για το 2022) χωρίς στη θλιβερή αυτή στατιστική να περιλαμβάνεται το ζήτημα των επαγγελματικών ασθενειών.

Οι ιδιωτικοποιήσεις ακόμα και σε υπηρεσίες του στενού Δημόσιου τομέα, ακόμα και στο νερό και την ψυχική υγεία, τα περίφημα «απογευματινά χειρουργεία» που νομιμοποιούν το φακελάκι και η συνολική κατάρρευση του Δημοσίου ως κοινωνικό στήριγμα των εργαζομένων και των πιο φτωχών, θέτουν επιτακτικά το καθήκον να αντιστραφεί επιτέλους αυτή η κατάσταση και να τεθούν στο επίκεντρο των προτεραιοτήτων αυτής της χώρας οι ανάγκες των πολλών και όχι τα κέρδη των λίγων.

Το καθήκον αυτό βαραίνει πρώτα από όλους τις συνδικαλιστικές δυνάμεις των σωματείων, των Ομοσπονδιών, των Εργατικών Κέντρων, των τριτοβάθμιων συνδικαλιστικών οργάνων.

Επείγει να ενώσουμε τις φωνές μας εργαζόμενοι – φοιτητές- εκπαιδευτική κοινότητα – αγρότες και να επιβάλλουμε το τέλος των ιδιωτικοποιήσεων: ΌΧΙ στην ΙΔΙΩΤΙΚΟΠΟΙΗΣΗ της ΤΡΙΤΟΒΑΘΜΙΑΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ - ΌΧΙ ΣΤΗΝ ΥΠΟΒΑΘΜΙΣΗ της ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΠΑΙΔΕΙΑΣ. ΜΑΖΙ σε ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΑΓΩΝΑ, με κοινή απεργιακή κινητοποίηση εργαζομένων-φοιτητών-μαθητών-εκπαιδευτικών!

Την Πέμπτη 8 Φλεβάρη 2024 απαιτείται η στήριξη της πανελλαδικής κινητοποίησης των φοιτητών, των μαθητών  και της εκπαιδευτικής κοινότητας με προκήρυξη στάσης εργασίας στο δημόσιο τομέα.

8 Μάρτη 2024  167 χρόνια μετά την ιστορική διαδήλωση στη Νέα Υόρκη των εργατριών κλωστοϋφαντουργίας για καλύτερες συνθήκες εργασίας, στην Ελλάδα οι γυναίκες συνεχίζουν να είναι πιο ευάλωτες στη φτώχεια και τον κοινωνικό αποκλεισμό, πιο εκτεθειμένες σε όλες τις μορφές βίας (κακοποιήσεις και γυναικοκτονίες) αλλά και να αγωνίζονται ενάντια στις ανισότητα και τις διακρίσεις στην εργασία, την εκπαίδευση, την υγεία, την πολιτική και συνδικαλιστική ζωή.

Η Α.Δ.Ε.Δ.Υ., για τον αγωνιστικό γιορτασμό της 8ης Μάρτη 2024 πρέπει να αναδείξει με κάθε τρόπο τα σύγχρονα αιτήματα της εργαζόμενης γυναίκας, οργανώνοντας συζητήσεις κι εκδηλώσεις στα σχολεία, στα νοσοκομεία, στους δήμους, στα Υπουργεία και σε όλους τους χώρους εργασίας διανέμοντας τον οδηγό κατά της βίας και παρενόχλησης σε όλα τα φυσικά της μέλη. Απαιτείται να προκηρύξει πανδημοσιοϋπαλληλική στάση εργασίας στο Δημόσιο, από τις 12:00 μέχρι τη λήξη του ωραρίου εργασίας και συγκέντρωση στην πλατεία Κλαυθμώνος, στη 1:00μμ, και πορεία προς το Σύνταγμα.

Η απεργία στις 28 Φλεβάρη, ένα χρόνο μετά τη δολοφονία αθώων ανθρώπων που ταξίδευαν με το πιο οικονομικό μέσο μεταφοράς, το τρένο, που δολοφονήθηκαν για τα κέρδη των λίγων, έχουμε χρέος να οργανωθεί και να γίνει με όρους μαζικούς και να μετατραπεί σε  ΓΕΝΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ για τη διεκδίκηση της ΖΩΗΣ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΤΑ ΚΕΡΔΗ!

Η πάλη ενάντια στην αξιολόγηση, για την ανάγκη για ΣΣΕ, για προσλήψεις, για αυξήσεις στους μισθούς & έλεγχο της αγοράς, για έλεγχο των αγορών, για ωράρια και συνθήκες εργασίας σε ανθρωπινα επίπεδα, για αναβάθμιση της δημόσιας υγείας και παιδείας αποτελούν κοινό στόχο, ώστε όλες -οι μαζί να απαιτήσουμε δυνατά το “ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ”!

Η δημιουργία πραγματικών κι όχι συμβολικών κινητοποιήσεων με προοπτική νικών και κατακτήσεων για όλες κι όλους που ζούμε από τη δουλειά μας, είναι απόλυτη ανάγκη.

Οι κινητοποιήσεις για τη Δημόσια Παιδεία και η ΓΕΝΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ στις 28 Φλεβάρη μπορούν να είναι οι πρώτες μαζικές απαντήσεις νεολαίας και εργατικού κινήματος. Η συνέχεια και η κλιμάκωση των αγώνων είναι εφικτός στόχος που μπορούμε να τον παλέψουμε και μέσα στον Απρίλη.

Φλεβάρης 2024

Ενωτική Αγωνιστική Συσπείρωση ΑΔΕΔΥ (ΕΑΣ/ΑΔΕΔΥ)