Η εισήγηση της (Ε.Α.Σ.)Ενωτικής Αγωνιστικής Συσπείρωσης στη συνεδρίαση του Γ.Σ. της ΑΔΕΔΥ, Δευτέρα 3 Ιουλίου 2023

Το εκλογικό αποτέλεσμα της 25ης του Ιούνη κρίνεται ιδιαίτερα αρνητικό, καθώς πέρα από

την αυτοδυναμία της Νέας Δημοκρατίας, προκαλεί μεγάλο προβληματισμό η εκλογική

επιτυχία των 3 ακροδεξιών ψηφοδελτιών (με τους εθνικιστές της «Ελληνικής Λύσης» του

Βελόπουλου, δίπλα στους θρησκόληπτους υπεραντιδραστικούς της «Νίκης» και κυρίως οι

ακροδεξιοί «Σπαρτιάτες» του Κασιδιάρη. Μεγάλη ανησυχία προκαλεί, επίσης, και το γεγονός

ότι η Αριστερά, στο σύνολό της, κατάφερε να καρπωθεί μόνο ένα μικρό κομμάτι της

κατάρρευσης του ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος πλήρωσε και τη συστημική του μετάλλαξη το 2015-

2019 και την κινηματική του αφωνία το 2019-2023, όταν ψήφισε τα μισά σχεδόν νομοσχέδια

της Ν.Δ. και κατέστησε βασικό επίδικο του προεκλογικού του προγράμματος την επίδειξη

συστημικής νομιμοφροσύνης αποδεχόμενος ουσιαστικά τη λογική των αιματοβαμμένων

πλεονασμάτων και την κοστολόγηση των προγραμμάτων, αφαιρώντας από το κάδρο κάθε

ιδέα για ρήξη και ανατροπή αυτών των πολιτικών. Η σοσιαλδημοκρατία (στις 2 εκδοχές της,

ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ), αλλά και το απολιτίκ «τρολάρισμα» της βουλής(τύπου ΠΛΕΥΣΗ )

δεν αποτελούν αντίβαρα στην αυξημένη επιθετικότητα της νέας κυβέρνησης της ΝΔ με

εσάνς Σημίτη.

Θεωρούμε ότι οι μέρες που έρχονται «κυοφορούν» αρνητικότατες εξελίξεις-προκλήσεις για

τους εργαζόμενους και τις εργαζόμενες (ακόμα περισσότερο, με πρώτο δεδομένο τη σύσταση

του Υπ. Οικογένειας και την κατάργηση του στόχου, έστω, της Ισότητας των Φύλων).

Ακόμη κι αυτοί που το προηγούμενο διάστημα επιχείρησαν να προβάλουν το successstory

της κυβέρνησης Μητσοτάκη, αναγκάζονται να ομολογήσουν ότι το 2024 έρχεται με

επανενεργοποίηση του Συμφώνου Σταθερότητας, με υποχρέωση για πρωτογενή

πλεονάσματα και ως εκ τούτου νέες πολιτικές και μέτρα λιτότητας εις βάρος του κόσμου της

εργασίας. Πολύ γρήγορα, λοιπόν, ο προβληματισμός και ο πολιτικός σκεπτικισμός πρέπει να

μετουσιωθούν σε οργάνωση του κοινωνικού και συνδικαλιστικού αγώνα. Δεν θα

επιτρέψουμε να αναπτυχθεί κλίμα απογοήτευσης και κινηματικής αναδίπλωσης. Η περίοδος,

που ήδη ζούμε, έχει μεγάλες δυσκολίες και «περιπέτειες» για την κυρίαρχη τάξη και κατά

συνέπεια και για την κυβέρνηση Μητσοτάκη. Η Γαλλία των μεγάλων απεργιακών

αντιστάσεων ενάντια στην πολιτική του Μακρόν είναι ένα σημαντικό και σύγχρονο

παράδειγμα που θυμίζει ότι ο νικητής των εκλογών δεν έχει τη δυνατότητα την επόμενη μέρα

να κάνει ό,τι θέλει.

Σε ό,τι αφορά το δημοσιοϋπαλληλικό κίνημα, τα προβλήματα της ακρίβειας, των

εργασιακών και συνδικαλιστικών δικαιωμάτων είναι εδώ και απαιτούν οργάνωση και

προετοιμασία των αγώνων.

Προτείνουμε το Γενικό Συμβούλιο της ΑΔΕΔΥ να υποβάλει άμεσα το παρακάτω

διεκδικητικό πλαίσιο αιτημάτων στην κυβέρνηση και σε περίπτωση που η κυβέρνηση δεν

αποδεχθεί διάλογο πάνω σε αυτό, να συνεδριάσει η Εκτελεστική Επιτροπή για την οργάνωση

και τον προγραμματισμό των αντιδράσεων και των αγώνων.

ΔΙΕΚΔΙΚΗΤΙΚΟ ΠΛΑΙΣΙΟ - ΑΙΤΗΜΑΤΑ

• Αυξήσεις στους μισθούς – κανένας μισθός κάτω από 1000 ευρώ – Αλλαγή κλιμακίου

κάθε δύο χρόνια για όλες τις κατηγορίες (ΥΕ, ΔΕ, ΤΕ, ΠΕ) – όχι στο ατομικό μισθολόγιο

(κατάργηση του πρόσφατου νόμου Βορίδη)-όχι σε νέο άνοιγμα της μισθολογικής ψαλίδας

εργαζομένων  - θέσεων ευθύνης

• Αύξηση αφορολόγητου.

• Ξεπάγωμα της διετίας 16-17

• Επαναφορά 13ου και 14ου μισθού.

• Προσλήψεις μόνιμου προσωπικού.

• Μονιμοποίηση συμβασιούχων με μετατροπή των συμβάσεων σε Αορίστου Χρόνου.

• Μείωση ωραρίου εργασίας.

• Δημόσια κοινωνική ασφάλιση και μείωση των χρόνων εργασίας και των ορίων

ηλικίας συνταξιοδότησης.

• Κατάργηση του θεσμικού πλαισίου της αξιολόγησης.

• Κατάργηση του νόμου Χατζηδάκη.

• Κατάργηση του θεσμικού πλαισίου που ιδιωτικοποιεί την επικουρική ασφάλιση.

• Καμιά ιδιωτικοποίηση υπηρεσιών – επαναφορά στο δημόσιο των ιδιωτικοποιημένων

φορέων.

Ειδικά σε ό,τι αφορά την αξιολόγηση, θέμα που το προηγούμενο διάστημα αναδείχθηκε σε

κυρίαρχο επίδικο στην ΑΔΕΔΥ και στο ευρύτερο δημόσιο, έχουμε να επισημάνουμε τα εξής:

με δεδομένο ότι η αξιολόγηση στο ευρύτερο δημόσιο (νόμος Βορίδη 4940/2022 (ΦΕΚ A 112

- 14.06.2022)

1. Συνδέει την αξιολόγηση των δημοσίων υπαλλήλων με την διαδικασία της περίφημης

«στοχοθεσίας» του Δημοσίου

2. Καταργεί την αυτό-αξιολόγηση με την έως τώρα γνωστή μορφή της και ανοίγει τον δρόμο

για προϊσταμένους «εξωτερικούς» του δημοσίου, μετακλητούς και «managers»

3. Όχι μόνο συνδέει την αξιολόγηση με τις μισθολογικές απολαβές (υπό μορφή μπόνους),

αλλά θεσπίζει και μισθολογικές απολαβές, πάλι υπό μορφή μπόνους, ανάλογα με την

υπηρεσία ή το Υπουργείο, εγκαινιάζοντας τα «ειδικά μισθολόγια» στο δημόσιο του «ενιαίου

μισθολογίου».

Έτσι, θεωρούμε ότι δεν αρκεί μόνο η επαναπροκήρυξη της απεργίας – αποχής από την

ΑΔΕΔΥ ή τις ομοσπονδίες, αλλά χρειάζεται οργανωμένη προσπάθεια/καμπάνια ενημέρωσης

των συναδέλφων-ισσών με περιοδείες συνδικαλιστικών στελεχών στους χώρους εργασίας

και προτροπή των πρωτοβάθμιων συλλόγων & σωματείων για Γενικές Συνελεύσεις.

Επιβάλλεται να αποκαλυφθεί τόσο στους-στις εργαζόμενους-ες, όσο και στην κοινωνία ο

πραγματικός στόχος της αξιολόγησης. Χρειάζεται να κατανοήσουν όλες κι όλοι ότι η

κυβέρνηση δεν ανοίγει την συζήτηση για αυξήσεις των βασικών αποδοχών στο Δημόσιο, για

μαζικές προσλήψεις μόνιμου προσωπικού, για αυξήσεις στους προϋπολογισμούς λειτουργίας

του Δημοσίου, αρνείται να τρέξει δημόσια έργα με δημόσιο έλεγχο και στόχο την

ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών και πολύ περισσότερο να ανοίξει την συζήτηση για

επαναφορά στο δημόσιο υπηρεσιών, πόρων και αγαθών όπως αυτές του δημοσιονομικού

ελέγχου, της παραγωγής ενέργειας, των τηλεπικοινωνιών, των μεταφορών, της εκπαίδευσης,

της υγείας. Αντί αυτών κάνει λόγο για μπόνους, επιχειρώντας να διαιρέσει τους

εργαζόμενους σε αρεστούς με μπόνους και σε μη αρεστούς χωρίς μπόνους! Διότι το μπόνους

δεν θα το παίρνουν  όλοι οι υπάλληλοι με «εξαιρετικές επιδόσεις», αλλά μόνο αυτοί που

ανήκουν σε τμήματα/υπηρεσίες που θα αποφασίζει το εκάστοτε Υπουργείο. 

Θα πρέπει, λοιπόν, μέσα από την εντατική ενημέρωση και την ενίσχυση των συλλογικών

διαδικασιών, να γίνει κατανοητό ότι οι εργαζόμενες-οι στο δημόσιο και το συνδικαλιστικό

κίνημα πρέπει να σταθούμε στο ύψος των περιστάσεων και να παλέψουμε για το δίκιο και τα

συμφέροντα, τα δικά μας και του λαού.